Κατάθλιψη

Συμπτωματα καταθλιψης

Μειωμένη και καταθλιπτικη διάθεση, αυπνία, ανηδονία, ενοχές, απαισιοδοξία, αυτοκαταστροφικότητα, τάσεις αυτοκτονίας, απώλεια όρεξης, μεγάλες εναλλαγές βάρους, είναι μερικά από τα συμπτώματα της κατάθλιψης.

Μελαγχολια και καταθλιψη

Επίμονη θλίψη, αισθηση θρηνου που δεν εκφράζεται, ευερεθιστότητα καί ευσυγκινησία είναι δείκτες έναρξης μιας μελαγχολικής περιόδου. Αν αυτά τα συμπτώματα επιμένουν θα πρέπει να επισκεφθείτε ειδικό. Η ψυχοθεραπεία εδώ είναι απαραίτητη. Αρχικά στόχος της είναι η στήριξη καί η αναγνώριση της υπάρχουσας καταθλιπτικης κατάστασης καί σε δεύτερο επίπεδο η αναλυτική εργασία με τους ψυχολογικούς παράγοντες οι οποίοι εμπλέκονται στην διαμόρφωση της ψυχικής προβληματικής η οποία δημιούργησε την καταθλιψη. Η διεργασία αυτη παιρνει αρκετό χρόνο ομως εχει σημαντικά αποτελεσματα.

Απώλεια αντικειμενου και καταθλιψη

Η θεωρία της ψυχανάλυσης θεωρεί δεδομένη την σχέση ανάμεσα στην απώλεια του αντικειμένου και την μελαγχολία. Ο θυμός που νιώθει ένας άνθρωπος που βιώνει κατάθλιψη στρέφεται προς τον εαυτό λόγω ταύτισης με το χαμένο αντικείμενο. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό. Είναι διαφορετική η κατάσταση του πένθους από την κατάσταση της κατάθλιψης (ή αλλιώς της μελαγχολίας). Ο καταθλιπτικός άρρωστος αυτουποτιμά τον εαυτό του και είναι ενοχικός ενώ αυτός που πενθεί όχι. Ο καταθλιπτικός δεν μπορεί να εδραιώσει εσωτερικά τα καλά πράγματα που είχε το απωλεσθέν αντικείμενο ενώ ο πενθών μπορεί να ενδοβάλλει αυτήν την αγάπη (δηλαδή τα καλά πράγματα). Ο καταθλιπτικός φοβάται και ανησυχεί ότι με την δική του επιθετικότητα κατέστρεψε το αντικείμενο αγάπης.

Παιδική ηλικια και καταθλιψη

Η παιδική ηλικία ειδικότερα στην οποία συμβαίνουν διάφορες απώλειες (όπως η απομάκρυνση της μητρικής φιγούρας από το οπτικό πεδίο του βρέφους ή ακόμα η συναισθηματική της απομάκρυνση ή ακόμα πιο δύσκολα η μη ανταπόκριση στις ανάγκες του βρέφους), είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη ενός ψυχισμού όσον αφορά στην καταθλιπτική θέση. Η ψυχαναλυτικου τύπου ψυχοθεραπεια βοηθάει στην συνειδητοποίηση των συναισθηματικών καταστάσεων οι οποίες σχετίζονται με το συμβολικό και το πραγματικό περιεχόμενο της απώλειας του αντικειμένου με τελικό αποτέλεσμα την θεραπεια της διαταραχης.

Μανιοκαταθλιψη (διπολική διαταραχη)

Το κύριο χαρακτηριστικό ενος μανιακου επεισοδίου ειναι η υπερβολική, διαχυτικη ή ευερεθιστη διάθεση. Αυτη η εξηρμένη διάθεση ειναι ευφορικη και συχνα μεταδοτική. Η διάθεση μπορεί να ειναι ευερεθιστη, ιδιαίτερα οταν τα υπερβολικά φιλόδοξα σχέδια του αρρώστου ματαιώνονται. Συχνα ο άρρωστος εμφανίζει αλλαγη της κυριαρχούσας διάθεσης, απο την ευφορία που κυριαρχεί στην πρωτη φάση της πορειας της νόσου, σε ευερεθιστοτητα που επικρατεί αργότερα. Οι μανιακοι άρρωστοι ειναι διεγερμενοι, υπερομιλητικοι, μερικές φορές διασκεδαστικοι, και συχνα υπερκινητικοι. Στο 75% των περιπτώσεων των μανιακών ασθενών υπαρχουν παραληρητικες ιδέες μερικές εκ των οποίων αφορουν μεγαλο πλούτο! ιδιαίτερες ικανότητες και μεγαλη δύναμη. Η αυτοπεποίθηση και το μεγαλείο ειναι τα συνηθισμένα θέματα του περιεχομένου της σκέψης των μανιακών. Όσον αφορά στις παρορμήσεις τους ειναι επισης σε ποσοστο 75% επιθετικοί είτε ως προς τον εαυτο είτε ως προς τους άλλους γιαυτο και οταν αναγκαζονται σε νοσηλεία πολλές φορές το προσωπικό αναγκάζεται κατ εντολή των θεραποντων ιατρών να τους περιορίσει.

Τα διαγνωστικα κριτηρια για ενα μανιακο επεισόδιο ειναι τα παρακάτω:

1) διογκωμένη αυτοεκτιμηση η αίσθημα μεγαλειου

2) μειωμένη ανάγκη για υπνο

3) μεγαλύτερη ομιλητικοτητα απ οτι συνήθως, ή πίεση να συνεχίσει να μιλα

4) φυγή ιδεών η υποκειμενική αίσθηση οτι οι σκέψεις καλπαζουν

5) περίσπαση της προσοχης

6) ψυχοκινητική διεγερση

7) υπέρμετρη εμπλοκή σε ευχάριστες δραστηριότητες που εχουν μεγαλη πιθανότητα για οδυνηρές συνέπειες (π.χ διενεργεί χωρις περιορισμούς υπερβολικές αγορές, σεξουαλικές αδιακρισιες, η ανόητες επιχειρησιακές επενδύσεις).