Διαταραχή Οργασμού

Στις γυναικες οργασμική διαταραχή ονομάζουμε την επαναλαμβανόμενη και επίμονη αναστολή του οργασμού, όπως εκδηλώνεται απο την απουσία οργασμού μετά απο μια φυσιολογική φάση σεξουαλικής διέγερσης η οποία ήταν επαρκής όσον αφορά στην εστίαση, στην ένταση και στην διάρκεια.

Στην ανδρική οργασμική διαταραχή ο άνδρας φθάνει σε εκσπερμάτωση, όταν φθάνει, στη διάρκεια της συνουσίας με μεγάλη δυσκολία. Ενας άνδρας υποφέρει απο πρωτοπαθή οργασμική διαταραχή αν δεν ήταν ποτέ ικανός να εκσπερματίσει στη διάρκεια της συνουσίας. Η διαταραχή διαγιγνώσκεται ως επίκτητη όταν αναπτύσσεται μετά απο προηγούμενη φυσιολογική λειτουργικότητα.

Από το γεγονός ότι προδίδεται κανείς εκεί. Αποκαλύπτεται. Τι αποκαλύπτει; Ότι έχει σεξουαλικά αισθήματα. Και γιατί τα σεξουαλικά αισθήματα δεν πρέπει να προδίδονται; Εδώ ξεκινάει μία παιδική ιστορία. Πρόκειται για τα αισθήματα που είχαμε προς τον γονιό του αντίθετου φύλου και που δεν έπρεπε να αποκαλυφθούν διότι ο γονιός του ίδιου φύλου υπήρχες ο φόβος ότι θα θύμωνε και είτε θα απέσυρε την αγάπη του προς εμάς είτε φοβόμαστε ότι θα μας εκδικούνταν. Ας τα δούμε πιο απλά.

Για το κορίτσι, την γυναίκα

Για το κορίτσι, την αυριανή γυναίκα, υπάρχει επιθυμία προς τον πατέρα της αλλά φοβάται πως αν αυτό μαθευτεί από τη μαμά, τότε η μαμά θα σταματήσει να την αγαπάει όπως ήταν μωρό. Ενεργοποιείται εκεί η παλαιότερη ζωή, η βρεφική, εκεί που ο κίνδυνος για την ζωή και την ακεραιότητα είναι μεγάλος χωρίς την εξάρτηση. Η εξάρτηση είναι εκείνη που εξασφαλίζει την ασφάλεια σε εκείνη την εποχή η οποία δεν είναι και πολύ μακριά. Εξάρτηση είναι το τάισμα, η ζεστασιά, το χάδι, η αίσθηση του ανήκειν, το παιχνίδι, η παρηγοριά. Δεν είναι λίγα αυτά που φοβάται το κορίτσι πως θα χαθούν. Είναι πολλά και σημαντικά για τη ζωή, την ισορροπία και την ευτυχία. Οπότε όλα πρέπει να γίνουν μυστικά. Από εκεί βγαίνει και ότι ο έρωτας δεν εξομολογείται αμέσως. Χρειάζεται μυστήριο για να μεγαλώσει, να δυναμώσει και να γίνει παντοδύναμος. Δεν αποκαλύπτεται. Βέβαια αυτή η μη αποκάλυψη δεν είναι εύκολη γιατί τα αισθήματα του έρωτα προς τον πατέρα (που είναι και τα αυριανά αισθήματα της ενήλικης γυναίκας προς τον άντρα της) είναι πολύ ισχυρά. Βγαίνουν στην επιφάνεια και θέλουν να επενδυθούν στον πατέρα. Η ζήλεια προς τη μητέρα είναι έντονη εκείνη την εποχή και εκφράζεται με θυμό, μίσος και εσωτερική δολοφονία. Δολοφονεί την μητέρα της παράλληλα με την αγάπη που της έχει γιατί την φροντίζει. Έχει μεγάλη αμφιθυμία. Εκεί διακυβεύονται πολλά από την στάση την οποία θα κρατήσει ο πατέρας. Κάποιοι πατεράδες κοιμούνται με την κόρη τους, την φιλούν στο στόμα, της δίνουν το δικαίωμα να αντικαταστήσει την μητέρα της ως γυναίκα του πατέρα. Αυτό φέρνει πολύ φόβο στο μικρό κορίτσι. Φοβάται ότι χάνει τη μάνα της παρόλο που κερδίζει τον μεγάλο της έρωτα. Η εσωτερική δολοφονία είναι σα να γίνεται πραγματική και οι ενοχές που αρχίζουν να ξεπροβάλλουν έχουν την δύναμη να κάνουν το κορίτσι να μην μπορεί να πάρει αποφάσεις, να μην μπορεί να κάνει επιλογές, να αμφιβάλλει, να μην αφήνεται στις σχέσεις της με τους συνομιλήκους της, να είναι αυτοκατασατροφική ως ένα είδος αυτοτιμωρίας που σκοτώνει την αγαπημένη της μητέρα.

Αυτό είναι το προφίλ που φτιάχνεται σιγά σιγά. Με τον καιρό γίνεται το συνηθισμένο μοτίβο και στο τέλος μισεί και τον πατέρα της που την πήρε μακριά από την μητέρα της ολοκλρωτικά. Η μητέρα είναι πολύ σημαντική για το κορίτσι. Πρέπει να μπεί σε δεύτερη μοίρα για να μπορέσει να την αντικαταστήσει με έναν άντρα στη ζωή της στο πρόσωπο του οποίου θα μπορεί να την διακρίνει. Όμως όταν τα κορίτσια είναι ακόμα κορίτσια, δεν πρέπει να δίνονται στον πατέρα. Πρέπει να ματαιώνεται η επιθυμία αυτή. Ναι μεν ο πατέρας πρέπει να δείχνει ότι την αγαπά και την φροντίζει αλλά πρέπει να είναι και ξεκάθαρο ότι δεν είναι η γυναίκα του και ότι όταν θα μεγαλώσει θα βρεί έναν άλλον άντρα να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Έτσι αυτή η ερωτικόσεξουαλική ματαίωση φέρνει θυμό προς τον πατέρα, απωθείται, και μετατρέπεται σε αηδία. Δεν μπορείς να δείς μετά τον πατέρα σου σεξουαλικά, και ο πατέρας μετατρέπει τον ερωτισμό του σε αποστροφή όταν βλέπει την κόρη του να μεγαλώνει σε κανονική γυναίκα. Πολλοί πατεράδες δείχνουν τον ερωτισμό τους, με το να γίνονται καταπιεστικοί, πολλές φορές υπερβολικά, θέλοντας να δείξουν ότι η κόρη τους είναι δικιά τους και μόνο δικιά τους. Οι κόρες μας δεν είναι δικές μας. Είναι παιδιά μας και πρέπει να το καταλαβαίνουμε αυτό αν θέλουμε να μεγαλώσει σε μια υγιή, ισορροπημένη γυναίκα που θα μπορεί να ευχαριστηθεί τη ζωή. Συνήθως το υπερβολικό οιδιποδειακό δέσιμο μεταξύ πατέρα κόρης, κρύβει μία κακή σχέση με των συζύγων. Αν είσαι καλά με τη γυναίκα σου, θα μπορείς να ξεχωρίζεις, να βάζεις ανεκτά όρια, και να μην μετατρέπεις το κορίτσι σε πρόωρη ερωμένη. Από τη άλλη μεριά η απάθεια, η αδιαφορία, η έλλειψη ενδιαφέροντος του πατέρα για την κόρη φέρνει εξίσου άσχημα αποτελέσματα και κάνει τα κορίτσια να συμπεριφέρονται με υπερβολικούς τρόπους για να τραβήξουν την προσοχή. Αυτό τις οδηγεί σε υστερικές συμπεριφορές, σε διάφορες ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, κάποιες φορές σε ανορεκτικές ή βουλιμικές διαταραχές, κτλ. Το να κρύψεις τα αισθήματα μίσους αλλά και φόβου για όσα έχεις μέσα σου. σε οδηγεί να μην μπορείς να εκφράσεις με τον οργασμό την εσωτερική σου ένταση. Δεν είναι λοιπόν η οργασμική δυσλειτουργία μία οργανικής αιτιολογίας διαταραχή στο 95% των περιπτώσεων. Είναι κρυμμένα αισθήματα που θα βγούν στην επιφάνεια γιατί δεν είναι δυνατό να είναι κρυμμένα συνέχεια αφού θα μετατραπούν σε άλλα συμπτώματα με αυτό τον τρόπο όπως γίνεται κάποιες φορές. Γενικά είναι εξαιρετικά πολύτιμο να μπορεί κανείς να καταλαβαίνει τι κάνει με τα παιδιά του όταν είναι ακόμα παιδιά. Εκεί μπορούμε να λύσουμε πάρα πολλά προβλήματα, να προλάβουμε διάφορες προβληματικές καταστάσεις πριν θεμελιωθούν και να αποτρέψουμε να συμβούν πράγματα που θα έκαναν κακό στον ψυχισμό. Στην άλλη περίπτωση, κάνει κανείς ψυχοθεραπεία ως ενήλικος για να αναβιώσει την παιδική του ζωή και να κάνει τις επανορθώσεις που χρειάζονται.

Δείτε Επίσης: Η ανορεκτική συμπεριφορά. Αιτίες και παθολογία.

Για το αγόρι, τον άντρα

Ας πάμε στο αγόρι τώρα. Εδώ τα πράγματα έχουν ως εξής: το αγόρι και η μητέρα του έχουν έναν πανάρχαιο δεσμό όπως ακριβώς και το κορίτσι με τη μητέρα του από την εποχή της εγκυμοσύνης ακόμα. Μόνο που το κορίτσι αλλάζει αντικείμενο (πάει προς τον πατέρα) ενώ το αγόρι παραμένει στη μητέρα. Γι’ αυτό και οι άντρες γενικά αργούν να ωριμάσουν, μένουν περισσότερο παιδιά και δεν είναι τόσο πολύπλοκοι όσο οι γυναίκες. Είναι πιο συναισθηματικοί, πιο ευάλωτοι, γιατί εξαρτώνται μέσα τους από τη μαμά τους. Η μητέρα στον πρώτο χρόνο είναι πάρα πολύ κοντά στο μωρό της, είτε αν είναι αγόρι είτε είναι κορίτσι. Αυτό είναι σωστό. Πρέπει να είναι έτσι διότι με αυτό τον τρόπο, με την στενή, την σταθερή και θερμή σχέση η οποία αναπτύσσεται τότε ανάμεσά τους, μπαίνει το αίσθημα της αυτοαξίας, της εκτίμησης προς τον εαυτό, μπαίνει επίσης το αίσθημα της ασφάλειας, δεν ανησυχεί κανείς όπως όταν είσαι ανασφαλής, και της ψυχικής ισορροπίας. Ωστόσο από τα δυόμισι περίπου μέχρι τα έξι, ξεκινούν τα οιδιποδειακά αισθήματα. Είναι τα ερωτικά και σεξουαλικά αισθήματα μεταξύ των δύο φύλων. Το αγόρι θέλει τη μητέρα του μόνο για δική του και δημιουργεί ζηλοφθονία προς τον πατέρα και προς τα άλλα αρσενικά αδέρφια του, τους οποίους θέλει να σκοτώσει. Εκεί η μητέρα θα πρέπει να είναι προσεκτική. Να μην κοιμάται με τον γυιό της, να μην τον αντικαθιστά με λόγια ή με πράξεις με τον πατέρα του. Αν μισεί τον άντρα της και κάνει αγόρι, τότε η τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη. Θα τον αντικαταστήσει με τον άντρα της. Εκεί είναι η βάση των σεξουαλικών προβλημάτων. Το αγόρι φοβάται έντονα ότι ο πατέρας του θα τον σκοτώσει που του κλέβει τη γυναίκα και αυτό δεν έχει να κάνει με το αν ο πατέρας είναι πράγματι φοβιστικός. Ότι κι αν είναι θα φοβάται. Ο φόβος μεγαλώνει όταν η μητέρα γίνεται σαγηνευτική. Είναι σα να παρασύρει τον μικρό σε μια ερωτική περιπέτεια. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή. Άντρες που μεγάλωσαν με σαγηνευτικές μαμάδες και με απόντες πατεράδες, στην ενήλικη ζωή τους δεν εκσπερματώνουν γιατί φοβούνται μέσα τους τον πατέρα τους ότι θα τους σκοτώσει. Κάποιοι γίνονται ομοφυλόφιλοι αφού αποφασίζουν ότι αντί να φοβούνται είναι καλύτερο να δοθούν σε εκείνον. Όταν ένας άντρας έχει στύση στον αυνανισμό αλλά δεν έχει στύση με μια γυναίκα τότε σημαίνει ότι υπάρχουν απωθημένα συναισθήματα φόβου προς τον πατέρα. Αυτά δεν φαίνονται ούτε είναι στη συνείδηση.

Κάνουμε τα ασυνείδητα αισθήματα συνειδητά και ζούμε με αυτά. Αυτό γίνεται στη θεραπεία. Η θεραπευτική σχέση είναι σχεδιασμένη ώστε να φέρνει τα αισθήματα αυτά στην επιφάνεια. Θεραπεία δεν είναι να σας τα πω θεωρητικά. Κι εδώ τα λέω και έχω γράφει 500 άρθρα γύρω από την ψυχική ζωή και τα αισθήματα της βρεφικής νηπιακής και παιδικής ζωής. Αλλά δεν λύνονται επειδή διαβάζει κανείς μια θεωρητική ανάλυση. Θεραπεία σημαίνει να βιώσω τα αισθήματα που δεν ξέρω. Δεν είναι λογική διαδικασία. Τον θυμό, τον φόβο και το μίσος. Και αφού τα νιώσω να ζήσω με αυτά. Εκεί δημιουργούνται επανορθώσεις, ο άνθρωπος ωριμάζει, αντέχει τις ματαιώσεις και μαθαίνει να τις χρησιμοποιεί για να πλουτίζει τη σκέψη του, την δράση του, εμπλοκή του με τη ζωή.

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα

Δείτε επίσης: Παραφιλίες

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr