Γενετήσια Αγάπη

Όρος που χρησιμοποιείται συχνά στον σύγχρονο ψυχαναλυτικό λόγο για να υποδηλώσει τη μορφή αγάπης, στην οποία καταλήγει να φθάσει το υποκείμενο μέσα απο την ολοκλήρωση της ψυχοσεξουαλικης του ανάπτυξης, πράγμα που προϋποθέτει όχι μόνο την είσοδο στο γενετήσιο στάδιο, αλλα και την υπέρβαση του οιδιποδείου συμπλέγματος (δηλαδη την ταύτιση με το ιδιο φύλο). Η γενετήσια αγάπη περιέχει αρκετα καλά ενσωματωμένα τα στοιχεία των ψυχοσεξουαλικών σταδίων όπως για παράδειγμα εκείνο το στοιχείο της στοργής το οποιο αποδίδεται στην πιο αρχαϊκή σχέση του παιδιού με τη μητέρα, στην πρωτογενή επιλογή αντικειμένου όπου σεξουαλικη ικανοποίηση και ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών λειτουργούν αδιαχώριστα σε σχέση στήριξης.