Ομοφυλοφιλία

Η ομοφυλοφιλία εξαλείφθηκε ως διάγνωση ψυχικής διαταραχής από την αμερικάνικη ψυχιατρική εταιρεία το 1973 και απομακρύνθηκε από το διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών. Αυτή η κίνηση ήταν αποτέλεσμα της άποψης ο,τι η ομοφυλοφιλία είναι ένας τρόπος ζωής και όχι παθολογική διαταραχή. Η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται με κάποια κανονικότητα στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα.

Ο όρος «ομοφυλόφιλος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ανοιχτή συμπεριφορά, το σεξουαλικό προσανατολισμό και την αίσθηση της προσωπικής ή κοινωνικής ταυτότητας ενός ατόμου. Ο Hawkins έγραψε ότι οι όροι «gay» και «λεσβία» αναφέρονται σε ένα συνδυασμό της προσωπικής αντίληψης της ταυτότητας και της κοινωνικής ταυτότητας. Οι όροι αντανακλούν το γεγονός ότι το άτομο έχει κάποια αίσθηση ο,τι αποτελεί μέρος της κοινωνικής ομάδας που έχει το ίδιο όνομα.

Η πρώτη μεγάλη έρευνα για την ομοφυλοφιλία διενεργήθηκε από τον Alfred C. Kinsey το 1948. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, οι άνδρες σε ποσοστό 10% είναι ομοφυλόφιλοι και οι γυναίκες σε ποσοστού 5%. Βρέθηκε επίσης ότι σε ποσοστό 37% οι ερωτηθέντες ανέφεραν μία ομοφυλοφιλική εμπειρία κάποια στιγμή στην ζωής τους συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικών δραστηριοτήτων της εφηβείας. Όμως από το 1948 ένας μεγάλος αριθμός μελετών έχει αναθεωρήσει αυτές τις εκτιμήσεις δίνοντας χαμηλότερα ποσοστά. Έτσι μια μελέτη του 1988 του γραφείου απογραφών των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ο,τι ο επιπολασμός της ανδρικής ομοφυλοφιλίας είναι 2-3%. Επίσης μια μελέτη του 1989 του πανεπιστημίου του Σικάγο βρήκε ότι λιγότερο από 1% και των δυο φύλων είναι αποκλειστικά ομοφυλόφιλοι. Το 1993 το ινστιτούτο Alan Guttmacher βρήκε ο,τι το ποσοστό των ανδρών που ανέφερε αποκλειστικά ομοφυλοφιλική δραστηριότητα στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου είναι 1% και ότι σε ποσοστό 2% ανέφεραν ιστορικό ομοφυλόφιλων σεξουαλικών εμπειριών στη διάρκεια της ζωής. Από τη στιγμή λοιπόν που οι έρευνες γύρω από το σεξ είναι αναξιόπιστες, δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα. Η ψυχαναλυτική θεωρία όμως διατυπώνει την άποψη ότι οι άνδρες παραδίδονται συμβολικά στον πατέρα επειδή για διάφορους σημαντικούς ψυχικούς λόγους δεν μπόρεσαν να ταυτιστούν μαζί του (π.χ επειδή ο πατέρας ήταν απόμακρος, ασκούσε υπερβολική κριτική και τελικά δεν προσφέρθηκε ως αντικείμενο ταύτισης, η/καί ασυνείδητα προσπάθησε να ευνουχίσει τον γυϊό του)

και οι γυναίκες δεν μετέφεραν τελικά την σεξουαλική τους προτίμηση προς το άλλο φύλο και αυτό συνέβη και πάλι για διάφορους σημαντικούς ψυχικά λόγους όπως για παράδειγμα ότι δεν παραιτήθηκαν από την αρχική καθήλωση στη μητέρα ως αντικειμένου αγάπης.

Η «ομοφυλοφοβία» είναι η αρνητική στάση ή ο φόβος προς την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους. Ο ετεροσεξισμός είναι η πεποίθηση ότι η ετερόφυλη σχέση είναι προτιμότερη από κάθε άλλη. Η θέση αυτή συνεπάγεται πολιτική διακρίσεων και δίωξης όσων εμπλέκονται σε άλλες μορφές σεξουαλικότητας.

Δεν υπάρχει ακόμα σαφές πλαίσιο για να ορίσουμε την προέλευση της ομοφυλοφιλίας αν και ξέρουμε ότι κάποιες μορφές της έχουν να κάνουν με τις ταυτίσεις. Υπάρχουν δηλαδή gay οι οποίοι έχουν ταυτιστεί με την μητέρα τους κατά την παιδική ηλικία επειδή ο πατέρας ήταν πολύ βίαιος και ο φόβος δεν τους άφησε να τον πλησιάσουν. Υπάρχουν gay οι οποίοι είχαν έναν πατέρα ο οποίος τους συμπεριφερόταν σαγηνευτικά, ερωτικά και σε κάποιες περιπτώσεις σεξουαλικά (είχαν σεξουαλικές επαφές). Αλλά υπάρχουν και gay οι οποίοι είχαν από πολύ μικρά παιδιά την τάση να φέρονται με τρόπους διαφορετικούς εκείνων των παιδιών τα οποία αργότερα ακολούθησαν την ετερόφυλη διαδρομή. Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει διαταραχή. Αν υπάρχει ένα πρόβλημα, αυτό προκύπτει από την κοινωνική καταπίεση η οποία προέρχεται από ανθρώπους οι οποίοι δεν δέχονται την ομοφυλοφιλική επιλογή των άλλων αλλά όταν ερωτηθούν δεν δικαιολογούν την αρνητική στάση τους παρά μόνο με όρους ηθικής ή φυσικής επιλογής αλλά πρόκειται για επιχειρήματα τα οποία δεν ευσταθούν. Ο κόσμος θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να μπορέσει να δεχτεί την διαφορετική σεξουαλική επιλογή η οποία εξακολουθεί να αποτελεί προσωπική επιλογή. Όσον αφορά στις λεσβίες, εκεί υπάρχουν γυναίκες οι οποίες επιλέγουν γυναίκες πιο θηλυκές ή πιο αρσενικές. Κι εδώ έχουμε ταυτίσεις με τον πατέρα αλλά υπάρχει πάντα η πρωτογενής ταύτιση. Πρωτογενής ταύτιση είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία όταν είμαστε μωρά, ταυτιζόμαστε όλοι -καί οι άντρες καί οι γυναίκες- με την φιγούρα η οποία μας φροντίζει. Άρα στην αρχή είμαστε όλοι γυναίκες αφού οι άντρες πάρα πολύ δύσκολα μπορούν να αναλάβουν ένα μωρό στο πρώτο έτος. Αυτή η κατάσταση δεν φεύγει ποτέ από μέσα μας. Είναι ενδοβλημένη στον ψυχισμό και από εκεί μπορούμε να νιώσουμε όλοι την ασφάλεια και την φροντίδα.

Η μαμά είναι το πρότυπο όλων. Αργότερα διαφοροποιούνται τα φύλα και η επιλογή. Αρχικά είμαστε όλοι γυναίκες. Ανάλογα με την σχέση η οποία χτίζεται ανάμεσα στη μητέρα και στο μωρό και ανάλογα με την είσοδο του πατέρα στην δυάδα η οποία μετατρέπεται σε τρίγωνο, διαφοροποιούνται οι συμπεριφορές, ξυπνούν νέες ταυτίσεις, μπαίνει ο θαυμασμός, η σαγήνη, η έκπληξη.

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα

Δείτε επίσης: Διαταραχή Επιθυμίας

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr