Ο όρος χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη συνηθως ως: «εχει απωθημένα». Με την ακριβή ψυχαναλυτική έννοια του όρου, απώθηση, είναι ενα εγχείρημα με το οποιο το υποκείμενο επιδιώκει να απωθήσει προς το ασυνείδητο ή να διατηρήσει σε αυτό αναπαραστασεις (σκεψεις, εικόνες, αναμνήσεις) που συνδέονται με την ενόρμηση (π.χ πείνα).
Η απώθηση προκύπτει σε περιπτώσεις όπου η ικανοποίηση μιας ενόρμησης -η οποία ειναι αυτή καθαυτή ικανή να επιφέρει ηδονή- κινδυνεύει να προκαλέσει δυσαρέσκεια προς άλλες ψυχικές απαιτήσεις. Η απώθηση παρεμβαίνει τόσο στις ψυχοδιανοητικές παθήσεις οσο και στην φυσιολογική ψυχολογία. Μπορει να θεωρηθεί πανανθρώπινη ψυχική διαδικασία, στο μέτρο που συμμετέχει στην γένεση του ασυνείδητου ως ξεχωριστής απο τον υπόλοιπο ψυχισμό περιοχής.