Οι ασθενεις με οριακή διαταραχη βρίσκονται στα όρια μεταξύ νεύρωσης και ψυχωσης και χαρακτηρίζονται από υπερβολική αστάθεια στο συναίσθημα, στη διάθεση, στη συμπεριφορά, στις αντικειμενότροπες σχέσεις και στην εικόνα του εαυτού τους. Η διαταραχή εχει ονομαστεί επίσης περιπατητική σχιζοφρένεια, «εως εάν» προσωπικότητα, ψευδονευρωτική σχιζοφρένεια, ψυχωτικός χαρακτήρας και συναισθηματικά ασταθής διαταραχή της προσωπικότητας. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για ενα διάχυτο πρότυπο αστάθειας των διαπροσωπικών σχέσεων, της εικόνας του εαυτού και των συναισθημάτων και έκδηλη παρορμητικότητα. Η κυρίως συμπτωματολογία συμπεριλαμβάνει τα εξής: απεγνωσμένες προσπάθειες αποφυγής πραγματικής ή φαντασιωμένης εγκατάλειψης. Πρότυπο ασταθών και έντονων διαπροσωπικών σχέσεων που χαρακτηρίζονται απο εναλλαγή ανάμεσα σε ακραία εξιδανικευση και ακραία υποτίμηση. Διαταραχή της ταυτότητας και συγκεκριμένα καταφανώς και επίμονα ασταθής εικόνα ή αίσθηση του εαυτού. Παρορμητικότητα σε τουλάχιστον δυο περιοχές, η οποία ειναι δυνητικά αυτοβλαπτική (έξοδα, σεξ, κατάχρηση ουσιών, επικίνδυνη οδήγηση, επεισόδια υπερφαγίας, κτλ). Υποτροπιάζουσα αυτοκτονική συμπεριφορά, χειρονομίες ή απειλές ή αυτοακρωτηριαστική συμπεριφορά. Συναισθηματική αστάθεια που οφείλεται σε έκδηλη αντιδραστικότητα της διάθεσης (π.χ έντονα επεισόδια δυσφορίας, ευερεθιστοτητας ή άγχους που διαρκούν λίγες ωρες και μονο σπάνια περισσοτερο απο λίγες μερες)