Ποικίλες φαρμακευτικές ουσίες, βιομηχανοποιημένες καί μη, όπως και διάφορες λαϊκές θεραπευτικές ουσίες μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο κατάχρησης. Οι σπουδαιότερες ομάδες είναι: τα ψυχότροπα φάρμακα, τα οποία δεν προκαλούν εξάρτηση (π.χ αντικαταθλιπτικά), τα καθαρτικά και τα αναλγητικά, των οποίων η προμήθεια μπορεί να γίνει χωρίς ιατρική συνταγή (π.χ ασπιρίνη και παρακεταμόλη). Μολονότι η φαρμακευτική ουσία μπορεί να ειχε αρχικά χορηγηθεί με ιατρική συνταγή ή με σύσταση, η μη αναγκαία λήψη της μπορεί να συνεχιστεί για μικρό χρονικό διάστημα συχνά σε υπερβολική δοσολογία.
Η παρατεινόμενη και αδικαιολόγητη χρήση των ουσιών αυτών συνήθως συνοδεύεται από περιττά έξοδα, συχνά δημιουργεί την ανάγκη περιττών επαφών με ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό και μερικές φορές μπορεί να καταλήξει σε σοβαρές βλαπτικές σωματικές επιδράσεις των ουσιών αυτών. Η υποβόσκουσα ψυχική κατάσταση η οποία αποτελεί το έδαφος αυτής της συμπεριφοράς, είναι ασφαλώς μια υποχονδριακού τύπου διαταραχή η οποία αφορά πρώιμες καθηλώσεις πριν από τα πέντε έτη ζωής.