Στην βρεφική φάση της ζωής, το παιδί εξαρτάται απο τη μητέρα του η οποία εκτελεί αντί αυτού τις εν λόγω λειτουργίες. Το προσανατολίζει στο χώρο και τον χρόνο, του παρέχει το περιβάλλον του, επιτρέπει την ικανοποίηση ορισμένων ενορμήσεων ενώ άλλες τις περιορίζει. Είναι το Εγώ και το Υπερεγω του (τι επιτρέπεται και τί όχι).
Σταδιακά το παιδί μαθαίνει μόνο του αυτές τις τέχνες, και τότε ο επιδέξιος γονιός του μεταβιβάζει τους ρόλους του. Αυτή ειναι μια αργή, ανεπαίσθητη και συνεχής διεργασία, που αρχίζει οταν το παιδί πρώτομαθαίνει να περπατά και να τρώει μόνο του, και δεν δεν ολοκληρώνεται πλήρως παρα οταν φτάσει στην ωριμότητα. Ετσι η ανάπτυξη του Εγώ και του Υπερεγώ ειναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πρώτες ανθρώπινες σχέσεις του παιδιού.