Υπό την ειδική χρήση η οποία αποδίδεται ψυχαναλυτικά, ο όρος δηλώνει, σε αντιδιαστολή με την «αισθησιακότητα», μια στάση απέναντι στους άλλους που αναπαράγει και διαιωνίζει την πρώτη μορφή των σχέσεων αγάπης του παιδιού, κατα την οποία η σεξουαλική ηδονή δεν συναντάται ανεξάρτητη αλλα στηρίζεται πάντοτε πάνω στην ικανοποίηση των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης.