Ενα Αντικείμενο Που Φέρνει Ηρεμία

.

Ο D. Winnicott, ένας παιδίατρος και ψυχαναλυτής του περασμένου αιώνα, προσδιόρισε οτι ενα υλικό αντικείμενο ιδιαίτερης αξίας για το βρεφος ή το μικρό παιδί (και αργότερα για τον ενήλικο που παθαίνει κατάθλιψη) το οποιο χρησιμοποιείται κυρίως τη στιγμή της επέλευσης του ύπνου (για παράδειγμα μια άκρη κουβέρτας ή μια πετσέτα που το παιδί πιπιλίζει), ειναι φυσιολογικό φαινόμενο και επιτρέπει στο παιδί να πραγματοποιήσει τη μετάβαση απο την πρώτη στοματική σχέση με την μητέρα στην πραγματικά αντικειμενότροπο αγάπη.

Πολύ συχνά παρατηρούμε παιδιά μεταξύ τεσσάρων και δώδεκα μηνών να συνδέονται ιδιαίτερα με ορισμένα αντικείμενα, όπως ενα κουβάρι μαλλί, την άκρη της κουβέρτας ή το πουπουλένιο πάπλωμα κλπ, τα οποία γλείφουν η σφίγγουν επάνω τους και που αποδυκνειονται ιδιαίτερα απαραίτητα τη στιγμή που αποκοιμούνται. Τα «μεταβατικά» αυτά αντικείμενα διατηρούν την αξία τους για καιρό και κατόπιν τη χάνουν προοδευτικά αλλά μπορει να επανεμφανιστούν και αργότερα, κυρίως με αφορμή την επέλευση μιας κατάθλιψης