Αυτοπεποίθηση και συνθήκες που την προάγουν

Η έννοια της ασφαλούς βάσης

Η ανάγκη ενος προσώπου δεσμού, μιας ασφαλούς προσωπικής βάσης, δεν αφορά μόνο στα παιδιά, αλλα, επειδή είναι πιεστική και επείγουσα στα πρώτα χρόνια, εχει μελετηθεί περισσότερο στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύουμε οτι η ανάγκη αυτή αφορά τόσο στους εφήβους όσο και στους ώριμους ενήλικες. Στους τελευταίους είναι αποδεκτό οτι η ανάγκη αυτή είναι λιγότερο έκδηλη και ίσως διαφέρει ανάλογα με το φύλο και τις διάφορες φάσεις της ζωής. Γι’ αυτούς τους λόγους, αλλά και για άλλους που προέρχονται απο τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, η ανάγκη των ενηλίκων για μια ασφαλή βάση συχνά παραβλέπεται και δυσφημείται.

Τα στοιχεία που υπάρχουν ενισχύουν την άποψη οτι όλοι οι ανθρωποι, ανεξάρτητα απο ηλικία, είναι ευτυχισμένοι και αναπτύσσουν τα ταλέντα τους οταν είναι σίγουροι οτι πλάι τους υπάρχουν άτομα τα οποία μπορούν να εμπιστευθούν και στα οποία μπορούν να απευθυνθούν για βοήθεια οταν εμφανιστούν δυσκολίες. Το έμπιστο άτομο, γνωστό και ως «πρόσωπο δεσμού» (Bowlby 1969) θεώρείται οτι παρέχει στο ταίρι του την ασφαλή βάση απο την οποία το άλλο μέρος μπορει να ενεργήσει.

Η λειτουργία λοιπόν της προσωπικότητας υπόκειται σε δυο βασικά σύνολα επιδράσεων:

Α) το πρώτο αφορά στην παρουσία ή απουσία, μερική ή πλήρη, μιας έμπιστης μορφής πρόθυμης και ικανής να προσφέρει το είδος της ασφαλούς βάσης που απαιτείται σε κάθε φάση του κύκλου της ζωής.

Β) το δεύτερο σύνολο αφορά στην σχετική ικανότητα ή ανικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει, πρώτον, οτι ενα άλλο πρόσωπο είναι έμπιστο και πρόθυμο να προσφέρει μια βάση και δεύτερον, αφού το αναγνωρίσει, να συνεργαστεί μαζί του με τροπο που θα αναπτυχθεί αμοιβαία ανταποδοτική σχέση.