Η χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει τις ρίζες της σε πρώιμες καταστάσεις της πρώτης παιδικής ηλικίας. Η σχέση με τους σημαντικούς άλλους, οπως η μητερα, κυριαρχεί στα προβλήματα αυτοεκτίμησης. Σε κάποιες περιπτώσεις υποβόσκουν σημαντικά παιδικά τραύματα τα οποία είναι δυνατό να διερευνηθούν.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η χαμηλή εκτίμηση του εαυτού συνδέεται με τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος οι οποίες δημιουργούν την αίσθηση ότι κάποιος δεν αξίζει αφού δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει στο να αναδειχθούν οι πραγματικές δυνατότητες του ατόμου καί να επεξεργαστούν τα φαντασιωσικά καί πραγματικά πληγώματα της αυτοεκτίμησης. Το άτομο συνειδητοποιώντας καί μαθαίνοντας καλύτερα τα συναισθήματά του, αρχίζει να εκτιμά τις δυνατότητές του καί να δραστηριοποιείται με τρόπους που μπορούν να στηρίξουν τον εαυτό του. Οι αλλαγές φαίνονται στην επιλογή νέων ικανοποιητικών σχέσεων, στην επαγγελματική ζωή, στον κοινωνικό τομέα καί στην προσωπική ικανοποίηση από τη ζωή.
